3 listopada 2013

Rozdział 36

PRZECZYTAJCIE NOTKĘ POD ROZDZIAŁEM, BARDZO WAS PROSZĘ :)

       Podjechaliśmy autem pod niewielki pałacyk za miastem. Słychać było już stłumione dźwięki muzyki. Wokół pałacu krążyło mnóstwo ludzi w przeróżnych strojach. Zanim Justin zaparkował, zdążyłam zauważyć, że  ludzie przechodzili przez błękitny dywan  do wejścia, przy którym stał chłopak sprawdzający bilety.
-Wzięłaś je chociaż? - spytał Justin, wyciągając kluczyk ze stacyjki.
-Nie wiem - grzebałam w torebce. - Dobra, są - odetchnęłam, kiedy natrafiłam dłonią na kopertę.
-Cholera, a miałem nadzieję... - mruknął.
-Jaki kretyn - uderzyłam go kopertą po twarzy.
       Justin jęcząc, wysiadł z auta. Zamknął samochód i wziął mnie za rękę.
-Nie umiem tańczyć - stwierdził, kiedy weszliśmy na dywan.
-Ja też nie - wzruszyłam ramionami.
       Justin przegryzł policzek.  Naprawdę nie chciał tu być  i pewnie gdyby to był inny wieczór, odpuściłabym, ale to była nasza ostatnia noc i nie miałam zamiaru spędzić jej w mieszkaniu Justina. Podałam bramkarzowi bilety. Kiedy skinął głową, weszliśmy do środka. Od razu dopadło nas gorąco, jakie panowało na wielkiej sali. Tańczyło w niej mnóstwo osób. Muzyka dudniła, a światła laserowe niemal oślepiały.
-Nie podoba mi się tu - krzyknął mi do ucha Justin.
-Nie słyszę - udałam.
      Pociągnęłam Justina w tłum ludzi.  W czasie naszego przemieszczania piosenka  z dynamicznej zmieniła się na wolną. Ustaliśmy mniej więcej po środku sali między dziewczyną z długimi blond lokami przebraną za wróżkę i jej chłopakiem Piotrusiem Panem, a Azjatką piratką i jej partnerem, również piratem. Z tego, co zdążyłam zauważyć każda para była dopasowana do siebie kostiumami, a my nie. Bo niecodziennie widzi się wampira z czarownicą. Ale w końcu zawsze byliśmy wyjątkowi. Zarzuciłam Justinowi ręce na szyję, a on swoje położył na mojej talii.  Zaczęliśmy poruszać się w rytm muzyki.
-Czuje się jak głupek - powiedział Justin. Nie musiał już krzyczeć.
-Przestań, bo mnie zaczynasz denerwować.
     Justin westchnął, ale nie przestawał tańczyć.
-Rozluźnij się trochę, proszę cię - jęknęłam. - Przestań myśleć chociaż  na dwie godziny, dobra?
      Justin zawahał się, ale w końcu kiwnął głową.  Przeniosłam ręce z karku na jego policzki i cmoknęłam w usta.
-Było warto - zaśmiał się.
      Piosenka zmieniła się z powrotem na bardziej skoczną. Justin  rzeczywiście zastosował się do mojego polecenia i przestał narzekać, a zajął się dobrą zabawą. Przetańczyliśmy kolejne szybkie piosenki, aż w końcu postanowiliśmy usiąść na jednej z ławek stojących pod ścianą, żeby odpocząć. Obserwowaliśmy pary w zabawnych kostiumach i śmialiśmy się z tego, jak tańczą. Kiedy rozbrzmiały pierwsze nuty spokojnej piosenki, postanowiliśmy wrócić na parkiet. Przecisnęliśmy się przez chłopaka Posejdona i dziewczynę rybę, by znaleźć trochę przestrzeni.
-Cass, chyba muszę ci o czymś powiedzieć - westchnął Justin, kiedy zaczęliśmy tańczyć.
-A to będzie miłe?
-W pewnym sensie...
-Przeszkadzam? - obok mnie pojawił się chłopak w masce Zorro.
-Tak - odparł od razu Justin.
-Evan? - zmarszczyłam brwi.
-Mogę ci porwać dziewczynę na chwilę? - uśmiechnął się, pokazując dołeczki i spojrzał na Justina.
     Ja również popatrzyłam wyczekująco w stronę mojego chłopaka.
-Ta, przyniosę coś do picia... - Justin machnął w końcu ręką i oddalił się.
     Evan objął mnie w pasie, a ja nieśmiało położyłam mu ręce na ramiona.
-Myślałam, że wyjechałeś... - zaczęłam.
-Po tym wszystkim? Chyba żartujesz - spuścił nieco głowę. - Ojciec sam wyjechał do Francji. I mam nadzieję go więcej nie zobaczyć.
-Nie mów tak...
-Cassie, to już nie pierwszy raz. Nie chcę mieć z nim nic wspólnego - powiedział Evan zdecydowanym tonem. Było mi przykro, że to po części z mojego powodu zepsuje sobie relacje z tatą. - Przyszedłem tu tylko po to, by cię przeprosić.
-Przecież już mnie przepraszałeś.
-Tak, ale osobiście to co innego. - zaśmiał się. - Polubiłem cię, Cassie.
      Otworzyłam szeroko oczy. Nie to spodziewałam się usłyszeć.
-Ale...
-Nie, ja wiem. Nie ma o czym mówić. Lepiej już idź, poszukaj Justina.
      Evan zabrał ręce z moich pleców i się odsunął. Posłał mi jeszcze jeden uśmiech, po czym odwrócił się i zniknął w tłumie. Wzięłam dwa głębokie wdechy, by się uspokoić, ale  powietrze na sali było zbyt duszne i nic nie pomogło. Musiałam jak najszybciej wyjść na zewnątrz. Przeciskałam się przez ludzi, aż dotarłam do bufetu. Rozejrzałam się z nadzieją, że zobaczę gdzieś Justina, ale nigdzie go nie dostrzegłam. Zauważyłam za to przeszklone drzwi. Jak się domyśliłam, było to wyjście na taras. Poszłam w tamtym kierunku.  Na tarasie były dwie pary. Jedna całowała się przy balustradzie, a druga w ciemnym kącie chyba była w trakcie kłótni. Ale moją uwagę bardziej przykuł Justin, siedzący na jednym ze stopni, prowadzących do ogrodu.
-Miałeś przynieść coś do picia - usiadłam obok niego.
    Justin smętnie podniósł głowę.
-Przyniosłem - wskazał na dwa puste plastikowe kubki, stojące obok niego.
-Nie chcesz wiedzieć, czego chciał Evan? - podpuściłam go.
-Cassie, wiem kto podpalił magazyn - Justin mnie zignorował.
    Mina mi zrzedła.
-Wiedzą, że to nie ty, prawda?
     Justin pokiwał głową. Odetchnęłam.
-Więc o co chodzi?
-On to zrobił.
-Kto? - zmarszczyłam brwi.
-A pamiętasz po co jechaliśmy do Los Angeles?
     Spuściłam wzrok. Mimo że to podczas tego wyjazdu więzi między mną, a Justinem się zacieśniły, to nie chciałam go pamiętać. Justin chciał wtedy zabić mordercę Rose. Nie zrobił tego, ale całą ta sytuacja kosztowała nas mnóstwo nerwów. A teraz on wrócił...
-Tak bardzo chciałem się dowiedzieć o co mu chodzi...
-I co zrobiłeś? - spojrzałam na niego z niepokojem.
-Nic, Cassie. Odpuściłem. Dla ciebie.
      Wraz z tymi słowami wielka gula, którą miałam w krtani, zniknęła. Uśmiechnęłam się.
-Naprawdę?
-Ale to nie znaczy, że po w twoim wyjeździe nie rozwiążę tej sprawy - uśmiechnął się blado.
-Justin - jęknęłam. - Masz mi obiecać, że nie zrobisz nic głupiego. Obiecujesz?
-Zależy co..
-Obiecujesz?! - powtórzyłam wymownie.
-Tak! Obiecuję.
      Zdjęłam tiarę i niezdarnie przygładziłam włosy. Usłyszałam, jak szybkie beaty zmieniają się w spokojne nuty.
-Matko, znowu ta piosenka - Justin przyłożył sobie dłonie do uszu.
-O co ci chodzi? Jaka to piosenka? - spytałam zdezorientowana.
-Let her go. Cały czas słyszę ją w radiu, prześladuje mnie.
-Chodź, zatańczmy do niej - zaproponowałam.
-Cassie, ja nie będę do tego tańczył - odparł ponuro.
-Dlaczego?
-Bo mam wrażenie, że ta piosenka to wiadomość dla mnie, żebym w końcu dał ci wrócić do domu - spuścił głowę.
-Co?...
-Cass, ja wiem, że ty nie chcesz zmienić dla mnie uczelni - powiedział. - Wiem, że nie znaczę dla ciebie tyle, ile ty dla mnie... I nie odpowiadaj. Dla mnie to nie ma znaczenia. Chcę tylko, żebyś wróciła tu w przyszłym roku. Obiecujesz?
      Zamarłam. Zabolało mnie to, w jaki sposób Justin myśli o naszym związku. Poza tym myślałam, że będzie starał się mnie zatrzymać, a on naprawdę chciał dać mi odejść.
-Ta-ak - wyjąkałam. - Obiecuję.
     Wsłuchałam się w słowa piosenki i miałam wrażenie, że zaraz się rozpłaczę, więc położyłam głowę na ramieniu Justina i objęłam go ręką.
-Wracajmy do domu...
***

     Zawsze gdy się stresowałam, bolał mnie brzuch. W dniu mojego wylotu również tak się działo. Czułam się podle, patrząc na strapionego Justina, snującego się po mieszkaniu, podczas gdy ja pakowałam ostatnie rzeczy do walizki. Zostawiałam go tu samego z wredną siostrą w ciąży.
-Oddasz kostiumy? - spytałam go niepewnie.
-Tak, jasne... Wszystko o czym będę myślał po twoim wylocie, to to żeby oddać te zasrane kostiumy.
-Justin - zacisnęłam zęby. - Naprawdę mi nie pomagasz.
    Justin pokręcił głową i już się nie odezwał.
-Zamówisz mi taksówkę? - spytałam wpół do jedenastej. Za pół godziny miałam być na lotnisku, żeby spotkać się z Danielem i mamą.
-Jaką taksówkę? Głupia jesteś? Odwiozę cię - prychnął.
-Nie chcę pożegnania na lotnisku.
-Nie obchodzi mnie to - sapnął i zgarnął z szafki kluczyki od samochodu. - Możemy być razem całe trzydzieści minut dłużej i mam z tego zrezygnować?
    Uśmiechnęłam się pod nosem. Był taki wspaniały...
    Wyszliśmy z mieszkania. Justin wziął moją walizkę, a ja zamknęłam drzwi. Wsiadłam do samochodu Justina, z myślą, że wszystkie te rzeczy robiłam po raz ostatni. Ostatni raz schodziłam po obskurnej klatce schodowej, ostatni raz widziałam blok Justina i ostatni raz wsiadałam do jego auta.
    Im bliżej lotniska, tym  większą miałam ochotę się rozpłakać. Żeby powstrzymać łzy oparłam głowę o szybę i przyglądałam się mijanym budynkom.
     Kiedy Justin zatrzymał auto na lotniskowym parkingu, nie miałam ochoty ruszyć się z miejsca.
-Chodź, Cass, bo się spóźnisz na samolot.
-Może chcę? - mruknęłam.
-Trochę za późno.
     Przegryzłam policzek i wyszłam z auta. Już dawno nie czułam się tak źle. Nie chciałam wracać, ale nie mogłam też tu zostać...
     Dostrzegłam auto mamy kilka samochodów dalej. Justin wziął mój bagaż  i przeszliśmy przez rozsuwane drzwi do wielkiej hali. Zaczęliśmy iść w kierunku odprawy. Przy jednym ze stanowisk stał już Daniel, a obok niego mama. Pomachała mi.
-Spakowaliśmy twoje rzeczy do walizki Daniela - powiedziała na przywitanie.
-Jasne - uśmiechnęłam się blado.
     Oddałam mój bagaż i pokazałam paszport. Po wszystkich formalnościach, postanowiliśmy  nie czekać, tylko od razu iść do samolotu. Mama i Justin odprowadzili nas tak daleko, jak tylko mogli. Zatrzymaliśmy się przy grubych metalowych drzwiach.  Daniel pokazał stewardesie nasze bilety, a ja wpadłam w ramiona mamie.
-Oh, Cassie. Przykro mi, że to tak wszystko się potoczyło - powiedziała, głaszcząc mnie po głowie.
-To nie twoja wina - mruknęłam. - Przyjedziesz na święta?
-Jasne. Ale zadzwoń, jak tylko wylądujecie.
      Pokiwałam głową i oderwałam się od mamy. Odwróciłam się w stronę Justina.
-To chyba koniec - westchnęłam.
-Na to wygląda.. - pokiwał głową.
      Oczy zaczęły mnie piec. Oplotłam ramionami kark Justina i wtuliłam twarz w jego ramię, żeby ukryć łzy. Ostatni raz wącham jego perfumy, ostatni raz go przytulam.
-Kocham cię, Cassie. Nigdy o tym nie zapominaj, dobrze? - mruknął.
-Ja ciebie też - pociągnęłam nosem - Bardzo.
    Justin położył jedną rękę na moim policzku i oderwał moją twarz od jego ramienia.
-Nie płacz - powiedział, mimo że jego oczy były całe czerwone i otarł kciukiem moją dolną powiekę. - Nie masz po co. To ja tracę miłość mojego życia, nie ty.
-Jak możesz tak mówić - pokręciłam głową i poczułam, że zaraz kompletnie się rozkleję.
-Cassie, proszę cię, tylko wróć - Justin przegryzł wargę, po czym delikatnie musnął moje usta. - Nawet jesli miałoby to nastąpić za dziesięć miesięcy, wróć, bo nie przeżyję, jesli tego nie zrobisz.
-Przecież obiecałam - wyszeptałam.
-Musimy już iść - usłyszałam poirytowany głos Daniela.
     Justin opuścił rękę, którą trzymał na mojej twarzy. Cofnęłam się, dalej patrząc na Justina.  Przycisnęłam rękę do ust, bo miałam wrażenie, że zacznę zaraz szlochać. Odwróciłam się plecami do Justina i zamknęłam oczy. Ostatni raz widzę jego twarz...  Daniel objął mnie ramieniem. Kiedy stewardesa otworzyła metalowe drzwi, poczułam chłodne powietrze.  Od wejścia do samolotu dzielił nas tylko krótki odcinek drogi.
     Justin naprawdę mnie kochał. Kochał mnie miłością idealną. Kochał mnie tak bardzo, że pozwolił mi odejść.  Zdałam sobie sprawę, że piosenka nie była wiadomością tylko dla niego. Dla mnie również. Bo miłość przychodzi powoli, a odchodzi bardzo szybko, a ja doceniłam ją, dopiero gdy ją straciłam.

 _______________________

Taak! Ostatni rozdział!! 
Długo, bardzo długo czekałam na tę chwilę. :)
Jestem z siebie niesamowicie dumna, że udało mi się doprowadzić to opowiadanie (NIE TŁUMACZENIE,  sądząc po komentarzach jeszcze nie wszyscy się zorientowali) do końca, że komuś się to spodobało. Bardzo wam wszystkim dziękuję za ponad 115 tysięcy wyświetleń bloga, za to że czytałyście, komentowałyście, cierpliwie czekałyście na rozdziały i w ogóle za to, że ze mną byłyście :)

Jedne z was spodziewały się takiego zakończenia, inne nie, niektóre są zadowolone, a niektóre nie. Ale kończąc w ten sposób, zostawiłam sobie otwartą furtkę do ewentualnego powrotu do tego opowiadania, w razie gdyby nowe wam się nie spodobało. Tak, zaczynam nowe opowiadanie, na które już teraz bardzo serdecznie was zapraszam:


Się rozpisałam :') Dziękuję jeszcze raz i mam nadzieję, że zostaniecie ze mną, tylko na innym blogu. ♥

67 komentarzy:

  1. Błagam zrób sequel <3 Oni muszą być razem <3

    OdpowiedzUsuń
  2. jejku zrób kolejną część tego opowiadania, bo to jest najlepsze jakie czytałam<3

    OdpowiedzUsuń
  3. O MÓJ BOŻE ! ;(
    rozbeczałam się jak dziecko xd
    proszę Cię zrób dalszy ciag tego opowiadania ;(
    ono jes tak zajebiste, że nie mogę normalnie xoxo
    kckckc <3

    OdpowiedzUsuń
  4. Błagam !!! pisz dalej to opowiadanie. Ono jest piękne poryczałam się na samym końcu <3 boże proszę masz bardzo wielki dar że możesz go pisać bo proszę bardzo mocno <3 pisze go dalej ja muszę wiedzieć jak to się skończy oni muszą być razem piękne <3 BŁAGAM !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  5. To jest piękne, napisz ciąg dalszy BŁAGAAAM! <3<3<3<3<3<3<3<3<3

    OdpowiedzUsuń
  6. jejku i ja jak zwykle muszę płakać.... to opowiadanie jest pięknie, mam nadzieję, że napiszesz jeszcze kolejną część. kocham cię i dziękuje za wszystko co dla nas zrobiłaś <3

    OdpowiedzUsuń
  7. O jezuu <3 te opowiadanie jest takie niesamowite
    Proszę zrób 2 cześć tego opowiadania i pisz go dalej ja cie w sumie nie proszę tylko Błaagam !
    On jest zbyt piękne żeby go kończyć oni muszą być razem <3
    Masz niesamowity talent do pisania <3
    Popłakałam się czytając to ..
    Błagam pisz dalej to opowiadanie <3
    65 days forever
    KOCHAM CIĘ ZA TO OPOWIADANIE
    I zastanów się nad pisaniem drugiej części dużo osób o to cię prosi <3
    Proszęę tak bardzo proszę zrób 2 część oni muszą być razem , są tacy kochani <3
    KOCHAM CIĘ ZA TO OPOWIAANIE ZA TO ZE GO PISAŁAŚ I MAM NADZIEJE W GŁĘBI DUSZY BĘDZIESZ GO KONTYNOUŁOWAĆ

    OdpowiedzUsuń
  8. poryczałam się na końcu ;( Mam nadzieje, że tu powrócisz ;) <3
    Zastanów się na drugą częścią,warto by było pisać ♥

    OdpowiedzUsuń
  9. o boże poryczałam się ; ( to już koniec ; (

    OdpowiedzUsuń
  10. No i wyjechała... Ale może wróci? Może nabierzesz ochoty i pomysłów na kontynuację? Mam taką nadzieję :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Boże! aż się popłakałam na końcu *o* czekałam na trochę inne zakończenie, ale wiedziałam, że moje "marzenie" się nie spełni, więc... cieszę się, że jednak zdecydowałaś się tak zakończyć to opowiadanie. i... mam nadzieję, że jednak za jakiś czas do nas wrócisz z dalszym ciągiem tej historii. <3

    @saaalvame

    OdpowiedzUsuń
  12. Popłakałam się pod koniec. Szkoda, że jest takie zakończenie a nie inne, ale co zrobić:)
    Ps. jeśli będzie druga część możesz mnie poinformować na tt ? @Domcia33

    OdpowiedzUsuń
  13. Cudowne .. Ale wroc niedlugo do tego opowiadania :* ! Kontynuuj je .. <3

    OdpowiedzUsuń
  14. błagam zrób jeszcze kilka rozdziałów, na tym się strasznie rozplakalam, niech oni będą razem noo błagam cię, kocham tego bloga, ciebie, no wszystko tu, to nie może być koniec

    OdpowiedzUsuń
  15. Płacze płacze płacze tralalala!!
    Jej końcówka jest smutna ;ccc
    KOCHAM XX

    OdpowiedzUsuń
  16. to nie fair. będę tęsknić. jedno z moich ulubionych opowiadań :c

    OdpowiedzUsuń
  17. Uwielbiałam to opowiadanie <3

    OdpowiedzUsuń
  18. Do końca miałam nadzieję że się wróci, no ale cóż?
    Kocham to opowiadanie i mam nadzieję że kiedyś do niego wrócisz :) Pomińmy to że się popłakałam xd
    Strasznie ci dziękuję że to pisałaś <3

    OdpowiedzUsuń
  19. Cudowne, płacze...Prosze pisz dalej!!! Kocham Cie !!!

    OdpowiedzUsuń
  20. popłakałam się, uh miałam nadzieję, że się wróci, ale cóż :) koniec ma przesłanie, dziękuję za świetne opowiadanie

    OdpowiedzUsuń
  21. Prawie się rozpłakałam... fajnie, że piszesz nowe opowiadanie, na pewno będzie cudowne, bo Ty po prostu masz talent, nie może być inaczej. Ale wiesz.. Chciałabym, żebyś jeszcze wróciła do tego opowiadania. Jakoś nie mogę przezyć tego, że oni się tak po prostu rozstali, nie do końca, ale jednak. Chciałabym jeszcze o nich przeczytać. Tyle jeszcze mogłoby się wydarzyć. Jeśli kiedyś najdzie Cię ochota, ja będę tu zaglądać i z wielką chęcią będę czytała tego bloga nadal. Będę czekać, aż może się zdecydujesz, a na razie zadowolę się tym drugim opowiadaniem :)

    OdpowiedzUsuń
  22. normalnie sie rozryczałam...boziuu ja che jeszcze.:>

    OdpowiedzUsuń
  23. Boże nie wierzę,poplakalam się oO proszę oni muszą być razem ,nie koncz tego ;( <3

    OdpowiedzUsuń
  24. zrób epilog bo to jest nieskończone. opowiadanie musi mieć jakiś początek i koniec

    OdpowiedzUsuń
  25. Dziś przeczytałam wszystko.
    To jedno z najlepszych opowiadań, jakie można przeczytać.
    Chciałabym podziękować Wam za tłumaczenie :(
    Proszę, pisz dalej :(
    <3

    OdpowiedzUsuń
  26. Cudowne dziękuje że to pisałaś ♥

    OdpowiedzUsuń
  27. popłakałam się :(((((( @biebzhul

    OdpowiedzUsuń
  28. Boże prosze cie weź to pisz dalej
    rycze ja głupia ;((((((((((

    OdpowiedzUsuń
  29. Boze, ja nie placze, ja nie placze..... ;'(
    Czemu? Prosze Cie... Napisz cos zeby byli razem.
    Ja normalnie tak placze jakbym to ja przezywala to rozstanie.

    OdpowiedzUsuń
  30. Jeja ryczę jak debil ;_; Moje zakończenie wygląda tak, że cofnęła się, wpadła mu w ramiona i zostaje z nim x Myślę, że twoje nowe opowiadanie będzie równie zajebiste, ale bardzo żałuję, że już tego nie piszesz :'(

    OdpowiedzUsuń
  31. Nie możesz skończyć, tak. Błagam, nie. Prosze zrób chociaż jakieś krótkie zakończenie czy coś, albo poproś kogoś zanjomego żeby zrobił drugą część, wiem to głupie co mówie, ale nie moge przstać ryczeć, że to siękończy. Przeczytałam całe opowiedani ew 3dni czytałąm je nocami a tu koniec. Nie! Błagam zrób coś , Prosze

    OdpowiedzUsuń
  32. KOCHANIE PŁAKAŁAM JAK GŁUPIA GDY TO CZYTAŁAM! NIE MOŻESZ TEGO TAK PO PROSTU SKOŃCZYĆ, NIE MOGĘ PRZESTAĆ MYŚLEĆ NAD TYM CO BĘDZIE DALEJ.... PROSZĘ CIĘ DOKOŃCZ TO! JEŻELI NIE CHCE CI SIĘ PISAĆ 2 CZĘŚCI TEGO OPOWIADANIA TO PO PROSTU NAPISZ KILKA KOLEJNYCH CZĘŚCI DO TEGO... MASZ TYLKO MOŻLIWOŚCI <3 PROSZĘ CIĘ PRZEMYŚL TO! MAM NADZIEJĘ, ŻE PEWNEGO DNIA WEJDĘ TU I ZOBACZĘ DALSZE LOSY JUSTINA I CASSIE <3

    OdpowiedzUsuń
  33. Jeeeeeju <3 Kocham to :*
    Przy okazji zapraszma do siebie http://darkemoutions.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  34. Nie kończ pliss :c

    OdpowiedzUsuń
  35. No nie wierze ... Rycze, nie moge sie opanowac :( to jest takie smutne :( to byla piekna historia i pragne 2 czesci Wrecz prosze, blagam o nią. To nie moze sie tak konczyc ; ( czuje uscisk w brzuchu ; ( jesli bedzie kolejna czesc poinformujesz mnie ?? @Swaggirlnumber1 znalazlam to opowiadanoe kiedy skonczylas je pisac dlatego nie komentowalam.. BLAGAM O 2 CZESC

    OdpowiedzUsuń
  36. BOŻE CIĄGLE GDY TO CZYTAM PŁACZĘ JAK OPĘTANA ;C TO NIE MOŻE BYĆ KONIEC . MUSISZ ZROBIĆ 2 CZESC..
    PROSZE
    BŁAGAM
    :cccccccccc

    OdpowiedzUsuń
  37. matko błagam cię zrób 2 część bo to jedyne OPOWIADANIE nie tłumaczone, które mi się tak bardzo spodobało

    OdpowiedzUsuń
  38. przecież to nie może byc koniec,obydwoje maja umierać z miłości? prosze pisz 2 część!

    OdpowiedzUsuń
  39. BŁAGAM O 2 CZĘŚĆ

    OdpowiedzUsuń
  40. Nie kończ nie kończ proszeeeeeeeee

    OdpowiedzUsuń
  41. ja tu kurwa umieram mam ! NiE wierze ze nie sa razem :((

    OdpowiedzUsuń
  42. Szkoda że koniec.... Kocham to opowiadanie i mam nadzieję że kiedyś będzie druga część ♥

    http://jednanoc97.blogspot.com/ <--- zapraszam do mnie :D

    OdpowiedzUsuń
  43. Ryczę. Nie wierzę Jezu... Proszę kontynuuj to opowiadanie. Ono jest takie piękne. Proszę. Musisz. Błaagam. Czekam na kolejną część jeśli sie zgodzisz ją napisać. :)

    OdpowiedzUsuń
  44. Błagam Cię napusz kolejną część. To nie może się tak skończyć ;(

    OdpowiedzUsuń
  45. Błagam kolejna część!!! <3

    OdpowiedzUsuń
  46. JA JUZ DŁUŻEJ TAK NIE WYTRZYMAM
    TO JEST JEDYNY ROZDZIAŁ NA KTÓRYM ZAWSZE PLACZE ZAWSZE!!! BŁAGAM NIE KARZ MI UMIERAĆ I PISZ DALEJ!! TO JEST CUDOWNE!!! :'(

    OdpowiedzUsuń
  47. PS. KOCHAM CIE ZA TO BARDZO <3!

    OdpowiedzUsuń
  48. Pisz dalej !!!!! Blagam !! Kochamy twoje opowiadanie <333 rozbeczalam sie na koncu <33 piszzz <333

    OdpowiedzUsuń
  49. błagam napisz 2 część !!!!!
    kocham to opowiadanie ♥

    OdpowiedzUsuń
  50. błagam napisz drugą część. nie zostawiaj tak tego, nie lubię jak kończy się bez happyend'u :(( proszę, proszę, proszę ♥

    OdpowiedzUsuń
  51. Boże zaczęłam to czytać wczoraj, a dzisiaj przeczytałam ostatni rozdział ;< Bardzo Co dziękuje za pisanie tego ff... masz duży talent <3 Jeśli to czytasz to... prosze zacznij pisać 2 część tego bloga! ;* A jak nie to chociaż napisz jeszcze rozdział 37... no nie wiem że ona wróci albo on do niej pojedzie ;c COKOLWIEK! Ważne żeby był happy end <3 dziękuje i kocham... jesteś wspaniała i ta historia też ;)

    OdpowiedzUsuń
  52. BŁAGAM NAPISZ CZESC 2 BŁAGAM... Ja tu ryczę jak jakaś debilka.. Mój chłopak się pyta po co tak ryczę, że to jakieś kolejne głupie opowiadanie.. Ale to nie jest kolejne głupie opowiadanie... Ja tym żyłam i jak ty nie będziesz pisać części 2 to się normalnie załamie psychicznie... JEZU po prostu cię błagam... Musi być 2 część.. No po prostu MUSI... Jesteś wspaniała i to co robisz również jest wspaniałe... KOCHAM TO OPOWIADANIE I MUSISZ JE PISAC DALEJ... BŁAGAM... Kocham Cię dziewczyno... Mimo, że cię nie znam to myślę, że jesteś na prawdę fajna dziewczyna.. I MAM NADZIEJE, że będzie 2 druga część opowiadania... Boże, ale się rozpisałam, no ale musiałam to z siebie wyrzucić... Pozdrawiam i cierpliwie CZEKAM na 2 część, w której Cassie i Justin będą razem... Jassie na zawsze <3333

    OdpowiedzUsuń
  53. Ten blog jest swietny *.* Wlasnie przeczytalam go calego :,) Hahahah xd za 3,5 h dzwonj moj budzik do szkoly :D ale nie wazne ;p warto bylo nie spac i go przeczytac <3 swietnie piszesz :* ~Justyna :**

    OdpowiedzUsuń
  54. Napisz drugą część,błagam to jest boskie i jakby była druga część to było by jeszcze lepiej błagam napisz 2 część jeszcze :)

    OdpowiedzUsuń
  55. musisz napisać drugą część! tak poza tym zapraszam do mnie, mam nadzieję, że wejdziesz i wyrazisz swoje zdanie xx http://intimacy-opowiadanie.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  56. mam nadzieję że wrócisz do tego opowiadania i nie z powodu że inne nie wypaliło (co na pewno nie nastąpi) ale dlatego że oni po prostu MUSZĄ być razem xo

    OdpowiedzUsuń
  57. To jest cudowne, poryczałam się jak głupia. Proszęęęęęęę bardzo bardzo bardzo o następne rozdziały<33 Buziaki

    OdpowiedzUsuń
  58. http://good-girl-gone-bad-jb-funfiction.blogspot.com/
    Serdecznie zapraszam:)
    Opowiadanie inne niż zwykle:)

    OdpowiedzUsuń
  59. najlepsze ff jakie kiedykolwiek czytalam!! oczywiscie,poplakalam sie na koncu haha xoxo

    OdpowiedzUsuń
  60. Boskiee kochanie ;** oczywiście nie obylo sie bez wypłakania kilku litrów lez opowiadanie swietne i mam nadzieje ze będzie jeszcze oczywiście z szczesliwym zakinczeniem i oczywiście calym opowiadaniem kolejna czesc xD

    OdpowiedzUsuń
  61. Jejj, kocham to opowiadanie. Dopiero wczoraj je znalazłam i starsznie mi się spodobało.
    Proszę wróć!! :(♡

    OdpowiedzUsuń
  62. Zapraszam na początek nowego bloga, wpadnij i chętnie usłyszę jakąś dobrą radę na dobry początek :) http://emptydirtydreams.blogspot.com/ Pozdrawiam! xx

    OdpowiedzUsuń
  63. Z pozoru zwykła dziewczyna. Ale jedno wydarzenie zmienia jej życie całkowicie. Od tego czasu ma jeden sposób na radzenie sobie ze stresem. Kiedy jest źle, bierze zapalniczkę i… podpala coś. Całe życie obraca się o 180 stopni, kiedy odkrywa, że jest piromanką.
    Czy uda jej się zapanować nad sobą?

    Serdecznie zapraszam!
    http://lust-for-arson.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń